۷/۱۶/۱۳۸۲

من تهرانو دوس دارم..منتهي اون تهرانيرو كه دوس دارم مدتهاس تديدم به نظرم...كلي وقته كه بيشمار ماشين و گشتن دنبال جاپارك و تكرار مكررات نامتناهي رو جاي تهرون به خودم قالب كردم...خلاصه يه چيزي هس به اسم تهران راستكي..يه چيزي به اسم تهراني كه من مي بينم و يه تهران ذهني كه دوستش دارم...تهراني كه پر از درختاي چنار و اتفاقاتيه كه هيچ وخ نمي افتن.
...

هیچ نظری موجود نیست: